Flowersboy... 35%

ข้อมูลเบื้องต้น

ดอกไม้


สิ่งแรกที่นึกถึง ก็คงจะเป็น ความสวยงามของมัน กลิ่นหอมที่ทำให้ผู้คนตกหลุมรัก 

แต่กว่ามันจะมาเป็นดอกไม้ที่สวย และมีกลิ่นหอมได้นั้น

คนที่ปลูก ดูแล ต้องใช้ความอดทนแค่ไหนในการดูแล

ประคบประหงม คอยใส่ปุ๋ย พรวนดิน ดูแลไม่ห่าง

แต่หากวันนึง เราไม่ดูแลมัน แน่นอนมันต้องเหี่ยวเฉาไปเป็นเรื่องธรรมดา

บางทีเราอาจจะทิ้งดอกไม้ดอกนั้น ดอกไม้ที่เหี่ยวนั้นทิ้งไป 

และได้ลืมมันไป .... มันก็คงไม่มีค่าอะไร 






อาจจะเปรียบได้เหมือนความรัก

เมื่อเราได้ความรัก เราก็ต้องเริ่มที่จะเพาะปลูก 

ค่อยๆให้มันเติบโต แน่นอน มันต้องใช้ ความอดทน

เราต้องคอยดูแลคนที่เรารัก คอยเอาใจใส่

แต่ถ้าวันไหนเรากลับทิ้งความรักนั้นไป เราลืมว่าเราได้รักใคร

เราทิ้งความรักนั้นไป แล้วจู่ๆมันกลับมาอีกครั้ง .......... 

เนื้อเรื่อง

            บนถนนที่เต็มไปด้วยผู้คน บนถนนที่มีแต่ความวุ่นวายแต่ยังมีมุมมุมหนึ่งที่ยังคงสงบ ที่เป็นทั้งที่พักผ่อน ทางสายตา ทางกาย ร่วมทั้งทางใจด้วย

กรุ๊งกริ๊ง  ‘ ร้านใบไม้แห้งยินดีต้อนรับครับ’ เสียงหวาน ของผู้เป็นเจ้าของร้านดอกไม้ได้เอ่ยต้อนรับผู้ที่เข้ามาในร้าน

“เออ ….  คือผมอยากได้ดอกไม้สักช่อน่ะครับ” ทางเจ้าของร้านได้ยินดันนั้นจึงหันไปหาลูกค้าผู้มาใหม่

“ไม่ทราบว่าอยากได้แบบไหนครับ”

น่ารัก …. สิ่งแรกลูกค้าคนใหม่เดินเข้ามาพร้อมกับได้มองหน้าเจ้าของงร้าน สิ่งที่เค้าคิดอย่างแรกเลยคือ น่ารัก  เป็นผู้ชายที่มีใบหน้าหวาน ผมหน้าม้าที่ได้ปกตาเล็กน้อย ผมสไลล์ซอยไล่หลัง ผมสีดำที่ยิ่งดูยิ่งเข้ากับใบหน้าหวาน ปากเล็กๆที่เวลายิ้มเป็นรูปหัวใจ ดวงตากลมโตที่จ้องมองเค้า เสียงหวานที่ถามว่าต้องการดอกไม้แบบไหม ทำให้คนที่มองเคลิ้มได้ไม่ยาก

“ขอโทษนะครับคุณลูกค้า คือไม่ทราบว่าอยากได้ดอกไม้แบบไหนครับ” ผู้เป็นลูกค้าได้แต่เกาหัวแก้เก้อ ที่เผลอไปจ้องมองเจ้าของร้านนานไปหน่อย

“ฮะๆๆ ขอโทษครับ คือผมอยากได้ดอกไม้ที่…..” เค้าพูดไม่จบแล้วทำท่ากำลังครุ่นคิดนิดหน่อย  

“เอาอย่างงี้ละกันครับไม่ทราบว่า คุณลูกค้าจะเอาไม้ให้ใคร เนื่องในโอกาสอะไร” เสียงหวานถามเค้าอีกครั้ง

“ให้บอกอย่างนี้ง่ายหน่อย คือ จะเอาไปยินดีกับแฟนเก่า ที่กำลังประสบความสำเร็จในชีวิต”  น้ำเสียงของลูกค้าคนนี้เริ่มอ่อนลง ดวงตามองเข้าไปมันทำให้เศร้าใจอย่างบอกถูก ไม่บอกก็รู้ว่าคนคนนั้นต้องสำคัญกับเค้ามากเลย  

“ครับ เดี๋ยวผมจะจัดการให้นะครับ” ร่างเล็กพูดจบก็ได้ยิ้มให้กับลูกค้าพร้อมกับเดินไปจัดดอกไม้ ตามที่ลูกค้าต้องการ

ผ่านไป 20 นาที

“เสร็จแล้วครับ” เมื่อจัดดอกไม้เสร็จเรียบร้อยเจ้าของร้านก็ได้ถือดอกไม้ทีจัดเสร็จไปยังเคาเตอร์ เพื่อให้ลูกค้าดูว่า พอใจกับสินค้าหรือเปล่า แต่เมื่อเค้าพูดจบแล้วเดินออกมาก็ได้พบกับความว่างเปล่า แต่เมื่อมองไปยังสถานที่รับรองแขก ก็ได้พบกับ ลูกค้าที่ได้สั่งดอกไม้ได้ฟุบไปกับโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เค้าคิดอยู่นานว่าจะปลุกหรือปล่อยให้นอนต่อไปดี เมื่อคิดได้เค้าจึงเดินเข้าไปหา

ขณะที่กำลังเอื้อมมือไปกำลังจะปลุก มือของลูกค้าก็ได้มาคว้ามือเค้าไว้ก่อน ‘ ขอร้องละ นายอย่าทิ้งฉันไปแบบนี้สิ นายอย่าทิ้งฉันไป อย่า’ แล้วเสียงเขาก็ขาดไป แต่ก็ยังกุมมือเจ้าของร้านดอกไม้อยู่และยิ่งกำแน่นขึ้น  มือเขาไม่สามารถออกมาได้เขาจึงตัดสิ้นใจนั่งอยู่ตรงนั้น มองคนที่เค้าเรียกว่าลูกค้า  พร้อมกับพิจารณาใบหน้า หล่อที่กำลังหลับใหลไปในห้วงแห่งความฝัน

___________

 ร้านใบไม้แห้ง

              ร้านดอกไม้เล็กๆที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง ร้านดอกไม้แน่นอนต้องมีดอกไม้ แต่ร้านนี้ไม่ได้มอบแค่ดอกไม้ให้ผู้คน    แต่มอบความสวยงาน ความสบายใจ ความอบอุ่น ความปิติ ความยินดี ความสุข ความทุกข์  ใครเข้ามาภายในร้านสิ่งแรกที่เห็นคือ ดอกไม้ ที่จัดในแจกันใบใหญ่ของร้าน ใหม่ในทุกวัน และเปลี่ยนรูปแบบไปในทุกวัน แต่ดอกไม้ในวันเก่าที่เจ้าของร้านได้จัดไว้ก็ไม่ได้เอาไปทิ้งไหน เจ้าของร้านจะเอามันไปแต่งมุมของร้าน  

            ภายในร้านจัดแต่ง เรียบง่านแต่แฝงไปด้วยความอบอุ่น ใครเข้าก็จะได้ความรู้สึก อบอุ่นไปด้วย  ตามนิสัยของเจ้าของร้าน วอลเปเปอร์เลือกสีที่เป็นสีครีมตัดครอบผนังด้วยสีน้ำตาล ผ้าม่านที่เหลืองส้ม ให้ความสดใสไปในตัวมันเอง  โซฟาที่เอาไว้รับรองแขก  เป็นสีขาวแสดงถึงความบริสุทธิ์ รวมทั้งแจกันที่ทางเจ้าของร้านได้ออกแบบมาเพื่อนร้านนี้ ร้านที่เขารัก ร้านที่มีความหลัง ที่เจ็บปวด …………

 ทำไมถึงตั้งชื่อร้านว่า ใบไม้แห้ง ล่ะ  เป็นคำถามที่หลายคนถาม และคงสงสัย ผมเองก็ยังสงสัยว่าทำไม

ใช่ครับผม “ โดคยองซู “ เจ้าของร้านใบไม้แห้ง เคยมั้ยครับเรื่องบ้างเรื่องที่ผมอยากจะลืมมันมากเท่าไร ผมกลับยิ่งจำมัน แต่พอผมลืมมันไปได้ แล้วลืมมันไปจนหมด แต่ทำไมผมกลับจะเอาความจำนั้นกลับมา แต่ผมทำมันไม่ได้สักที เหมือนชื่อร้านของผมไงครับ ผมลืม ลืม มันไป ว่าทำไมถึงชื่อนี้ ผมลืมลืมว่าทำไม ผมชอบดอกไม้ ผมลืม ลืมไป ว่าใครเป็นคนทำให้ผมเปิดร้านนี้ขึ้นมา  

แต่ มันมีอย่างนึงที่ผมไม่สามารถลืมได้ คือ รัก รักที่ผมไม่รู้ว่าผมรักใคร รักที่ผมคอยตามหา รักที่ผมคอยถามว่า คนที่ผมเป็นใคร  แต่พอเวลาผ่านไปผมกลับรู้สึก เหมือนว่า รัก ของผมมันได้หายไป  แต่ตอนนี้มันได้กลับมาพร้อมกลับคนบางคน คนที่ผมจำไม่ได้แม้แต่ชื่อ คนที่ผมจำไม่ได้แม้แต่หน้าตา แต่ผมจำได้ ว่าคนนี้คือคนที่ผมเคยรัก

2 ปีที่แล้ว

35%  


คิดจะลงนานแล้วแต่ไม่กล้าลง เป็นนักแต่งหน้าใหม่น่ารักใจดีมีคุณธรรม 
555555555 มีอะไรติชมด้วยนะ อันไหนผิดก็บอกด้วบบ จุ๊บบบ 

บอกเลยว่ากว่าจะลงได้เหนื่อยมาก เล่นไม่เป็นอ่ะ !!!! ลงได้ถือว่าตัวเองเก่งมากกเก่งที่สุดดดดดด 
ใครแต่งเป็นมาบอกมาสอนมาบอกมากล่าวเค้าด้วย